نقد سریال در مسیر زاینده رود

در مسیر زاینده رود؛ منسجم‌ترین سریال ماه رمضان

نقد و بررسی

فارس سینما-حسن معظمی منتقد سینما, اظهار داشت: در یک رتبه‌بندی کلی به ترتیب، تا به حال سریال‌های، در مسیر زاینده رود ساخته حسن فتحی، جراحت ساخته محمد مهدی عسگرپور ، «ملکوت» ساخته محمدرضا آهنج و نون و ریحون ساخته فرزاد مؤتمن، را انتخاب می‌کنم.
مخاطبان ترجیح می‌دهند در پارک‌ها باشند و سریال‌ها را نبینند
معظمی در ادامه افزود: به هر سوی در یک جمع‌بندی کلی تا امروز می‌توان به این نتیجه دست یافت که سریال‌های امسال ماه مبارک رمضان، امسال سریال‌های نابی نیستند و نتوانسته‌اند در بخش سرگرمی‌سازی، جذب مخاطب و میخکوب کردن تماشاگران گام مثبتی بردارند و تا به امروز اغلب دیده می‌شود که مخاطبان ترجیح می‌دهند که سریال‌ها را نبینند و در پارک‌ها به سر می‌برند.

جراحت به روابط کدر بین آدم‌ها می‌پردازد
این منتقد در ادامه در مورد مجموعه تلویزیونی جراحت ساخته محمدمهدی عسگرپور، اظهار داشت: محمد مهدی عسگرپور با ساخت مجموعه تلویزیونی جراحت، با مضمونی اجتماعی به مسائل مبتلا به خانواده‌های ایرانی، البته در این داستان به خانواده سنتی ایرانی می‌پردازد که رویکرد اصلی آن محور خانواده و مسائلی که نسل دیروز را دچار سؤظن به رفتارهای خود می‌کند را در دستور کار خود قرار داده است.
وی در ادامه افزود: محمد مهدی عسگرپور در سریال جراحت به روابط کدر آدم‌هایی در مسیری مشترک و نافرجام قدم می‌گذارند، می‌پردازد که با توجه به این که این سریال در آغاز راه است، از همین حالا نمی‌توان سطح روابط شخصیت‌های داستان و فرجام آنان را در محور گمانه‌زنی
خود قرار داده است.
معظمی تصریح کرد: سریال جراحت را نمی‌توان از همین حالا عیارسنجی کرد، هر چند که دارای ساختار ضعیف و رو به متوسط است اما باز این نظر را در ذهن مخاطبان خود تصویر می‌کند که صدا و سیما در دقیقه نود تصمیم گرفته تا یک سریال را روانه آنتن کند اما به هر سو، قضاوت نهایی در مورد این مجموعه نیز زود است.

ملکوت شعاری است و حرف جدیدی برای گفتن ندارد
عضو شورای مرکزی انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در ادامه در مورد سریال ملکوت ساخته محمدرضا آهنج، نیز گفت: مجموعه تلویزیونی ملکوت که دارای اجتماعی با رویکرد معناگرایانه دارد، به‌رغم دارا بودن بازیگران مستعد برای ایفای نقش اما متأسفانه از ساختاری ضعیف در شخصیت‌پردازی، نوع و جنس روایت، ایجاد تعلیق در مخاطب و انتقال حس داستان، رنج می‌برد.
این منتقد ادامه داد: سریال ملکوت را می‌توان کلیشه‌ای از دیگر ساخته‌های سیما که در سنوات قبل در قالبی متمایز از اثر روایت شده، در ماه مبارک رمضان امسال قلمداد کرد که در نهایت داستانی قابل فهم، بدون گره و با خط کشی آدم‌های جاه‌طلب و زرنگ را که به نوعی از دیگران بهره‌کشی می‌کنند، دستمایه خود قرار داده است.
معظمی ادامه داد: استفاده از این شیوه برای سبک کردن اعمال خود نیاز به واسطه دارد را نیز دستمایه کار خود قرار داده است اما به نظر می‌رسد که مجموعه تلویزیونی ملکوت تا آخرین قسمتی که به روی آنتن رفته، حرف جدیدی برای گفتن ندارد و بیشتر به ورطه شعارزدگی افتاده و با استفاده از فضاسازی مصنوعی و به دور از تکنیک امروز هنر صنعت تصویر، به روایت قصه خود پرداخته است اما باید توجه کرد که در مورد این سریال هم قضاوت نهایی زود است و باید تا قسمت پایانی این سریال منتظر ماند.

در مسیر زاینده رود نسبت به رقبا منسجم‌تر است
به گزارش فارس، در ادامه این منتقد سینما در مورد مجموعه تلویزیونی در مسیر زاینده رود ساخته حسن فتحی، نیز خاطرنشان کرد: این سریال در مقایسه با سایر مجموعه‌های در حال پخش سیما در ماه مبارک رمضان، از ساختار و روایت منسجمی برخوردار است اما متأسفانه نوع استفاده از لهجه‌ها در این سریال نیز بسیار ملال‌آور است.
او گفت: سریال در مسیر زاینده رود روایت خوبی را برای درگیر کردن مخاطب در ساعت پخش خود دارد اما باید توجه داشت که حسن فتحی به همراه تیم نویسنده خود در سریال در مسیر زاینده رود نتوانسته آنگونه که شایسته است، دیگران را همراه داستان و شخصیت‌های خود کند.
معظمی تصریح کرد: مجموعه تلویزیونی در مسیر زاینده رود، آدم‌های ناهمگون را در داستانی گردهم آورده که در نهایت به نقطه مشترکی دست پیدا کنند.
او گفت: به هر حال مجموعه جدید حسن فتحی یعنی در مسیر زاینده رود، فارغ از نوع روایت و قصه‌گویی خود تصویرگر میراث غنی ایرانی در قالب فضای شهری و معماری شهر اصفهان نیز هست که این مورد نیز از چشم مخاطبان تلویزیون دور نمانده است.

نون و ریحون یادآوری کننده معضل تعجیل در سریال‌سازی
معظمی در پایان این گفت‌وگو نیز در مورد سریال نون و ریحون ساخته فرزاد مؤتمن نیز، اظهار داشت: ای کاش فرزاد مؤتمن، سراغ این داستان و این جنس از سریال‌سازی نمی‌رفت، هر چند که قضاوت در مورد این سریال نیز زود است اما تا به حال این سریال در حد فاجعه بوده و در کنار آن تعجیل در سریال‌سازی در صدا و سیما را نیز یادآور می‌شود.